Altyapısı olan kulüplerin temel amaçlarından biri genç sporcuları üst lig takımlarına hazırlamak. Bu kendi üst lig takımları olabilir veya farklı bir kulüp olabilir.

Biz altyapı antrenörleri olarak, elimizde yetenekli gördüğümüz, fiziksel özellikleri iyi ve uygun görülen sporcuları, daha hedefli ve üst liglerde oynayabileceği takımlara yönlendiriyoruz. Gönderdiğimiz sporcular deneme antrenmanlarına alınıyor ve burada değerlendiriliyor. Genelde çıkan sonuç olumsuz. Sebep olarak, sporcunun henüz yetersiz olması. Evet sporcular o takımlara gönderilirken mevcut takımın üzerinde yada aynı seviyesinde olmuyor. Deneme antrenmanında ki gerilimi, heyecanı işin içine katıldığında, yetersizlik görüntüsü daha çok ortaya çıkabiliyor. Antrenman sonunda olumsuz değerlendirmeden sonra, evet aslında çok yetenekli, çok istekli ancak çok üzerinde durulması gerek gibi yorumlar yapılarak gönderilen kulübüne dönüşü sağlanıyor. Sporcu başarısız oldum düşüncesi ile kendi takımında da performansı azalıyor. Biz altyapı antrenörlerinin yapması gereken, üzerinde durması gereken konu tam olarak bu değil mi? Bize gelen genç sporcunun çokça üzerinde durup, ona doğru basketbolu öğretmek. Ama olur mu ? Orada bulunan antrenörün bulunduğu ligde maç kazanma, kişisel olarak başarılı olma isteği var. Bu doğrultuda dışarıdan gelen ve fiziksel özellikleri yüksek olan, kendi söylemi ile çok yetenekli ancak üzerinde durulması gereken sporcuyu geri çevirerek uğraşmadan mevcut düzeninde basketbol oynamak istiyor. Bizim o seviyelerde kazandığımız maçlar, kupalar maalesef ileriki süreçlerde hatırlanmıyor. Takıma denemeye gönderilen sporcudan, iyi fiziğin üzerine çok iyi basketbol bilgisi ve yetenek bekleniyor. Tabi bunların hepsinin bir arada bulunduğu sporcuyu bulmak zor. Ama üzerinde eksik yönlerine çalışılarak, en azından daha objektif değerlendirme yapabilmek için, bir süre takıma adapte etmeye çalışılıp bunun sonucunda bir karar verilse iki taraf içinde doğrusu olacak. Bu bir zaman kaybı değildir. Bizim işimiz bu sporculara özgüven pompalamak ve doğru basketbolu öğretmeye çalışmak, konuların üzerinde durmak.

Biz her konuda hazır sporcuyu beklersek, altyapıda işimiz ne?

Kulüpler artık altyapı seviyelerindeki takımlarına bile bulundukları şehrin dışından oyuncu getiriyor. Tabi bunu imkanı olan kulüpler yapıyor. Sporcuya kalacak yer, yemek, antrenmana gidiş geliş gibi organizasyonları yapabilen kulüpler. Bu kulüpler bu sporcuları altyapılarında oynatıyor. Evet kendi bulundukları şehirde yaşamayan, sadece çok uğraşmak istemedikleri için farklı bir şehirden altyapılarına oyuncu transferi yapıyorlar. Bu kulüplerin hatırı sayılır sayıda altyapıda çalışan antrenörleri var. Bu durumun bir diğer örneği, sporcu sayısı ve maddi gücü diğer kulüplere göre daha az takımlarda bulunan, uzun boylu ve diğer arkadaşlarına göre daha yetenekli sporcuların ailesi ve kendisi ile görüşülerek kendi kulüplerine alıyorlar. İlerleyen süreçlerde bu sporculardan bekleneni alamayınca da kendilerine kulüp bulmaları isteniyor.

Biz altyapı antrenörlerinin maalesef hazıra konma durumu yok ve olmamalıdır. Bizim işimiz bu. Geliştirmek ve üst seviyelere hazırlamak. Bunu yaparkende egolarımızdan arınıp, gündelik maç kazanma sevdamızdan vazgeçip, sporcunun gelişime uygun antrenman planlaması yapmak olmalıdır. Dışarıdan ikna edilerek getirilen sporcular ile kazanılan maçlar bizlerin antrenörlük seviyesini ve kalitesini belirlemez. Gerçek başarımız, kaç sporcunun hayatına dokunduk, onlarda farkındalık yarattık ve onların iyi sporcu bireyler olmasını sağladık olmalıdır. Durumu tekrar düşünüp, değerlendirmekte fayda var. Bu sayede gerçek anlamda basketbolun gelişimi ilerleyecektir.