Hani bir sahabe

“Ya Resulallah, İslâm hakkında bana öyle bir söz söyle ki, onu senden sonra hiçbir kimseye sormayayım" diyerek nasihat istemişti. Peygamberimiz de "Allah'a iman ettim de, ondan sonra dosdoğru ol!" diye mukabelede bulunmuştu.

O'ndan sonra hiç kimseye, artık bir şey sormamak! 

Allah'ım ne müthiş bir hakikat bu böyle!

Bu nasihati okuyunca insan, kim varsa ne varsa aradan çekilsin istiyor. Yazılmış çizilmiş söylenmiş ne varsa, "Hele siz bir kenarda durun, susun! " diye haykırası geliyor.

Hele de çağı toz duman kaplamışken...

CAN DOSTLARIM

Gönül aynamdan yansımaya, benliğimde yer tutmaya meraklı hangi fâni varsa, hepsine rest çekebilme farkındalığını kuşanmaz mı insan bu nasihatle? 

Hakikatten ayrılmama hususunda bir teyakkuz hâli kazandırmaz mı? 

Öncelenmeye hevesli kim varsa, hepsine bu nasihati göstermek geliyor içimden.

CAN DOSTLARIM

Nasihat isteyen sahabenin hangi endişeyle ya da hangi gâyeyle böyle bir şey sorduğunu tam olarak bilemiyorum. Bilmeme de imkan yok belki...

Ama endişeyle yanıp tutuşan gönlüme tarifsiz bir ferahlık veriyor bu nasihat! Ve o ağır yükü hatırlatıyor; Hani dağların bile yüklenmekten çekindikleri o yükü, hani emredildiğim gibi dosdoğru olmak yükünü;

Çarşıda, pazarda, alışverişte dosdoğru olmak, cebimdeki para hususunda dosdoğru olmak, dilimden dökülen cümleler hususunda dosdoğru olmak, yaptığım işte dosdoğru olmak, nefsime karşı dosdoğru olmak, niyetlerimde ibadetlerimde dosdoğru olmak...

CAN DOSTLARIM

En çok ve en acil muhtaç olduğumuz şeyleri nasihat ediyor Allah Resulü iman etmek ve sonra da dosdoğru olmak!!!

CUMAMIZIN HAYIRLARA VESİLE OLMASI DİLEĞİYLE

KALIN SAĞLICAKLA