Adam koca bir danayı kurban kesti ve büyük bir ateş yaktı, kızına dedi ki:

''Kızım, sevdiklerimizi ve komşularımızı çağır ve gelip bizimle oturup et yesinler..."

Kızı bağırdı: ′′Evimizde yangın çıktı yetişin ahali! Evimizdeki bu yangını söndürmemize yardım edin!"

Birkaç dakika içinde bunu duyan bir grup insan yangın söndürmek için yardım etmeye koşup evlerine geldiler.

Diğer komşular akrabalar bu feryadı duymamış gibi davrandılar feryada kulak tıkadılar.

CAN DOSTLARIM

Yardıma gelenler kurban kesen ailenin kurban etinden yiyip içtiler, karınlarını doyurdular, giderken de ellerine birer parça et verildi.

Baba şaşkındı, kızına döndü ve dedi ki:

''Kızım gelen insanları tanımam, daha önce hiç görmedim, kızım yangın var dedin bağırdın peki sevdiklerimiz, dostlarımız ve meslektaşlarımız nerede?"

Kızı gözleri dolu dolu dedi ki:

''Evimizdeki yangını söndürmeye yardım etmeye gelmeyenler bizi yangına terk ederler. Bizim dostumuz arkadaşımız aile akrabamız değillermiş demek ki dedi.

Komşu olup dost akraba olmayı dostluk yapmayı, cömertliği ve misafirperverliği hak edenler bunlarmış demek ki baba dedi."

CAN DOSTLARIMI

Bir felaket anında kim yanınızda değilse, ona dost, kardeş, akraba, aile demeyin...

Çünkü bunlar, sizin yüzünüze gülen nezaketinizi, cömertliğinizi hak etmeyenlerdir

Hal mesele budur işte..

CAN DOSTLARIM

İftarlarınımızın  hayrlara bereketlere huzurlu güzel günlere vesile olması dileğiyle.

KALIN SAĞLICAKLA