Sevgili gönül dostlarım merhabalar…

Kısa bir aradan sonra tekrardan sizlerle birlikte olmaktan mutluyum.

Umarım herkesin keyfi yerindedir diyeceğim ama maalesef huzur ve keyif pek fazla kalmadı. Özellikle son seçimlerden sonra sandıktan çıkan oy oranları ile birlikte özellikle depremzede kardeşlerimiz üzerinden yapılan kirli karalamalar beni ziyadesiyle çok fazla üzdü.

Sonuçta görüşünüz ne olursa olsun ilk önce insan olmak gerekir. Yani biz insan olarak yaratıldık. Siyasi görüşümüz A parti, B parti olabilir ancak özellikle de yaşamış olduğumuz bu büyük felaketi parti gözeterek değil, insanlık gözeterek yapsaydık keşke…

Yani kaç günden beri düşünüyorum biz ne ara bu kadar kötülük barındıran bir millet olduk diye. Oysa bizler yüzyıllar boyunca çeşitli mozaikten insanlarla birlikte iç içe yaşadık. Yahudi’si, Ermeni’si, Rum’u, Laz’ı ve Çerkez’i hepsi komşularımız oldu ve iç içe yaşadık. Dertlerimizi, üzüntülerimizi, sevinçlerimizi paylaştık. Düğünlerimize gittik, cenazelerimize gittik birbirimize destek olduk. Şimdi bakıyorum, kendi milletinden olan insanlara bu kadar aşağılamayı layık gören kişiler gerçekten bizim halkımızdan mı diye merak ediyorum?

Verdiği bir suyu, bir battaniyeyi, ısıtıcıyı ya da üç kuruş parayı hiç utanmadan laf eden ve geri isteyen bir zihniyete sahip olduğumuzu görmek beni çok üzdü. Belki bu insanlar azınlık da olabilir ama orada özellikle de o depremi yaşamış olan kardeşlerimiz bu söylemlerden dolayı ne kadar rencide oluyor, ne kadar üzülüyor sanırım hiç kimse farkında değil.

Doğru…

Sonuçta ateş düştüğü yeri yakar. Oysa orada belki de şehrinin en zengin olan insanları bile bir gecede Kızılay’dan ya da yardım kuruluşlarından gelen suyu almak mecburiyetinde kaldı. Ancak tabii ki Allah kimsenin ahını kimsede bırakmaz! Devletimiz çok büyük. Allah’ın izni Devletin desteği ile çok kısa süre içinde hepsi ayağa kalkacak, tekrar eski günlerine ve güçlerine kavuşacaklar. Ancak bu nefret dilini kullanan ve seçim üzerinden kendilerine hakaret eden insanları sanırım hiçbir zaman unutmayacaklar.

Allah özellikle hepimize bir yardım yaparken, birine el uzatırken sadece Allah rızası için yapmayı ve Allah’ın rızasını gözeterek destek olmayı nasip etsin. Tabii ki bu her kula nasip olan bir durum değil bunun içinde yürek lazım, gönül lazım, insanlık lazım diyorum ve maalesef bu insanlık ayıbından dolayı ben de insan olduğum için utanıyorum.

Yüzümüzü güldürecek, bizi mutlu edecek yeni köşe yazısında buluşmak umuduyla sevgiyle kalın hoşça kalın.